اسم شب

عبور شبانه (در لانۀ جاسوسی) با اسم رمز بود. کسی نمی‌توانست بدون اسم رمز در محوطه رفت‌وآمد کند. رمزها سه‌قسمتی بودند. یک قسمتش را فرد می‌گفت، قسمت دوم را کسی که نگهبانی می‌داد می‌گفت و قسمت سومش را باز آن فرد می‌گفت. هر شب هم رمز عوض می‌شد. مثلاً سیب، طرف می‌گفت دوست ندارم و اولی مثلاً می‌گفت به‌درک. بعضی از این رمزها موضع‌گیری‌های سیاسی بود و بعضی‌هایش طنز بودند.
مثلاً به بعضی از موضع‌گیری‌های سازش‌کارانه در کشور گیر می‌دادیم. ما با بعضی از بحث‌ها و تبعیضی که در انتشار برخی از اسناد می‌شد مخالف بودیم. بعضی جاها تعرضی به برخی از آقایان در رأس داشتیم. به‌خاطر همین چنین اسم‌های رمزی انتخاب می‌کردیم.

 

علی‌اکبر زحمتکش
عضو گروه طراحی تسخیر سفارت آمریکا